Izolacja cieplna

Klimat, w którym żyjemy zmusza nas do ogrzewania mieszkań przez około pół roku. Przy tak długo trwającym okresie grzewczym skuteczna izolacja cieplna okien i szklanych elementów elewacji staje się kluczowa. Dla jej zapewnienia stosuje się powszechnie światłoprzepuszczalne i odbijające ciepło powłoki. Powłoka ciepłochronna, określana mianem “Low-E”, ma za zadanie odbijanie energii długofalowej (emitowanej np. przez grzejniki) z powrotem do pomieszczenia. Jednocześnie krótkofalowe promieniowanie słoneczne jest swobodnie przepuszczane przez nią do wnętrza, co pozwala na jego wykorzystanie.

Wskaźnik strat ciepła jest zazwyczaj wyrażany w postaci współczynnika przenikania ciepła U_g w W/m²K. Im niższy współczynnik przenikania ciepła, tym lepsza izolacyjność cieplna. Emisyjność szkieł tego rodzaju zależy od materiału i metody nakładania powłoki. 

Powłoki nałożone metodą pirolityczną powstają podczas produkcji szkła na linii float (online). Na rozgrzaną powierzchnię szkła rozpylane są tlenki metali ulegając tam zapieczeniu. Powłoki te cechują się odporonością i trwałością wiązania z podłożem ale też i nieco wyższym współczynnikiem U_g. 

Metoda magnetronowa polega na napylaniu powłoki metalicznej na powierzchnię szkła. Cały proces odbywa się w warunkach próżni w trybie offline. Pomimo, że właściwą warstwę niskoemisyjną umieszcza się pomiędzy warstwami ochronnymi, jej trwałość i przyczepność nie jest doskonała. Rekompensuje to jednak znacznie niższy współczynnik przenikania ciepła i w związku z tym odpowiednio wysoka termoizolacyjność szyb zespolonych z użyciem szkła z tego rodzaju powłoką.